Published atTuesday, April 24, 2007 by kimia. 
هر روز همون موزیک ملایم و ارام بخش رو گوش می کنم و فرصت دارم که دقایقی گریزی بزنم به کوچه های تاریکی که با شجاعت جوانی و شاید هم بی باکی های نوجوانی پیموده شد و به دیوارهای بلند و بن بستهای سنگ دلی برخورد کرد .
همیشه یک صدا مانع ریختن قطره هاست ... کجایی هستی ؟ ... پرشین هستم . ایرانی . شش هفت سالی است که اینجا امده ام . بعد از ازدواج . خانواده ام ایران هستند . دلم براشون تنگ شده . اما فکر نمی کنم که به این زودی ها به دیدنشون برم ...
و دوباره همون موزیک نرم و ارام ...
همان کوچه ها ...
همان صدا ...
هر روز ...
|
Published atSunday, April 15, 2007 by kimia.
نمی دونی چقدر دوست دارم نیمه های شب با صدای بارون از خواب بیدار شم . انگار ده دوازده ساله میشم شایدم یه دختر دبیرستانی که همیشه هیجانزده است و همیشه دلش شور میزنه . از پشت پنجره بارون رو تماشا می کنه وقتی که هیچکس توی کوچه پشتی نیست . یه چراغه کمسو سرکوچه و یه عالمه پنجره که همه ساکت و خاموشن . همینطور که توی کوچه رو نگاه می کنه میره توی خیال . یه عالمه ارزو ...
چقدر صدای بارون قشنگه . مثل صدای دریا . مثل صدای ابشار . از اون ابشارهایی که نمیشه توی جاده های اصلی پیداش کرد . باید حتما یه روستایی مال همون محل بیاد و بگه می خواین برین یه جایی که خیلی با صفا ست . بعد از دو ساعت راه پیمایی می رسیم بهشت . همون جایی که اب سرازیر میشه و برفک هاش می شینه روی صورتمون . چشمهام رو می بندم و فکر میکنم چقدر خوب بود که همیشه توی این بهشت می موندم .
فردا باید حتما چتر بردارم . اینم یه قانونه . من دلم میخواد همیشه زیر بارون راه برم . اما مردم فکر میکنن من اگه زیر بارون راه میرم حتما چتر ندارم . چطور باید به همه شون بگم : من می خوام همیشه عاشق بمونم ...
بارون می اد اما کوچه پشتی دیگه شده یه خیال شایدم یه ارزو ...
|
Published atTuesday, April 10, 2007 by kimia.
چند نفر رو می شناسید که می تونید خیلی ساده بهش بگید "دوست " و همیشه بتونید روش حساب کنید . هر وقت که مشکلی داشته باشید 911 زندگی تون باشه .
کلی باهاش خاطره داشته باشین و هر کدوم از خاطره ها هم بعد از گذشت سالها بازم خوشحالتون کنه .
چند نفر رو می شناسید که لوطی محله تون باشه که بتونید روش حساب کنید . حتی اگه ازش کمک هم نخواین یه جورایی از وجودش دلگرم اید و توی ناخوداگاهتون همیشه یه دیواره محکمه توی ذهن گاهی اشفته تون .
ما یکی اش رو داشتیم ...
افسوس ...
|
