سی و هفت ساله شدم . به همین سادگی . شاید امسال از همون سالهایی باشه که شبیه به هیچ سالی نیست و شاید هم شبیه به همون سالهایی باشه که گذشت . اما هر چی هست راهی برای بازگشت نیست باید همینطور که تا حالا جلو رفتم بازم ادامه بدم حتی اگه گاهی مانع ها نگذارن که سرعتم زیاد باشه اما بازم باید ادامه بدم .
خدا را شکر که زندگی رو دوست دارم و تا اونجایی که می تونم ازش لذت می برم شاید باورتون نشه اما وقتی با یه موزیک یه کمی ریتم دار شروع میکنم به انجام حرکات موزون به این فکر می افتم که هنوز خیلی جوونم خیلی انرژی دارم و هنوز خیلی کارها دارم که باید انجام بدم و امیدوارم که حتما انجام خواهند شد . پس به امید روزهای خوب به قول معروف
بزن بریم :))
