اگه ادم یه روز سرحال نباشه و روحیه اش خوب نباشه یه وقتی پیدا می کنه که بیاد اینجا بنویسه که حالش خوب نیست اما اگه ده روز بعدش خیلی هم سرحال بود و همه چیز خوب پیش می رفت به خودش این زحمت رو نمی ده که بیاد بگه ملت من حالم خوبه و از زندگیم هم لذت می برم .
غر زدن یه عادت بدیه که ترکش یه کمی مشکله . انگار اگه ادم غم و غصه نداشته باشه ادم نیست . یه کم عجیب به نظر میرسه که وقتی قیمت بنزین بالا می ره و همه چیز در حال گرون شدنه و فصل تابستون در حال تموم شدنه و سر و وضع شهر به دلیل باز شدن مدرسه ها تغییر کرده و هوا هم خیلی گرمه و یه هریکن بزرگ هم در حال نزدیک شدنه و هزار و یک خبر دیگه ادم بازم احساس کنه که روزش خوب گذشته و از زندگی اش راضی باشه .
البته من خیلی وقتها وضع خوب و بد زندگی ام بستگی به یه ساندویچ کوچیک داره که منو از بزرگترین عذاب زندگی ام یعنی سردرد ناشی از گرسنگی نجات بده و گاهی هم به قول همسرم دوام زندگی ما بستگی به این داره که من در هفته چند دفعه پلو بخورم :))
خب از دریچه چشم من اگر فکر کنیم که یه شمالی وقتی یکسال باقالاقاتق و ماهی دودی نخورده و حتی چشمم هم به ماهی سفید نیفتاده پس نخوردن پلو در هفته خیلی موضوع جدی ای میشه ...
از اونجایی که من اگر ادم نمی شدم حتما دلم می خواست پرنده باشم تا همیشه در حال مسافرت باشم با توجه به اینکه الان حدود شش ماهی هست که مسافرت نرفته ام پس قاعدتا باید خیلی بداخلاق باشم اما سعی می کنم که نباشم . چون به هر حال ما در دو ماه پیش یک اسباب کشی خیلی اساسی داشتیم و هنوز هم در حال تغییرات داخل خانه هستیم بنابراین جای هیچگونه گله گی ای نیست .
نهایتا اینکه فکر کنم روزهای اینده روزهای خیلی خوبی خواهد بود اگر بد نباشد ...
