یه بنده خدایی میگفت هر کسی موقع حرف زدن زیاد از انگشت اشاره اش استفاده کنه نباید بهش اعتماد کرد . یه نوع دیکتاتوری مزمن داره که نمیشه در دراز مدت تحملش کرد . من خودم وقتی جوونتر بودم عادت داشتم موقع حرف زدن اینکار رو انجام بدم خصوصا اون موقع که معلم بودم بعد تمرین کردم از سرم بیفته یعنی چند وقتی خودمو کنترل کردم بعد هم عادت شد .
حالا هر وقت هر کی حرف میزنه برام خیلی مهمه که اینکارو میکنه یا نه .
این رفتار رو معمولا اول ادم از پدر و مادرش می بینه بعد هم توی مدرسه . بدشانس باشی توی محل کار هم پیش می اد . خدا به داد کسایی برسه که همسراشون این عادت رو داشته باشن .
*** خدا را هزار مرتبه شکر این بدشانسی اخر در حال حاضر گریبان ما را نگرفته . برم اسپند دود کنم .
حالا چرا یاد این قضیه افتادم . واسه اینکه تا جایی که یادمه اونهایی که پست های بالای کشور گل و بلبل مون رو در اختیار داشتن سخت عادت به اینکار داشته و دارند . فقط نفر اول کشور این عادت رو نداره اونم واسه اینه که اون دستش کار نمیکنه . مثل جریان اینه که میگن از توی یه جمع که همه مرد بودن پرسیدن اینجا کسی هست که از زنش راضی نباشه همه از جاشون بلند شدن یکی اون وسط نشسته بود پرسیدن تو از زنت راضی هستی گفت : نه بابا ! زنم زده پامو شکسته نمی تونم بلند شم !
