این خیلی خوبه که ادمها در هر لحظه ای که قراره تلخ بشه یه جوری اونو با خنده و شوخی بگذرونن و بعدش هم فراموشش کنن . کار آسونی نیست تقریبا میشه گفت یه نوع هنره . یعنی ادمها باید سرعت العمل داشته باشن که هم متوجه بشن کجا اشتباه کردن و یا متوجه بشن طرف مقابلشون رو ناراحت کردن و در عین حال در همون لحظه یه عبارتی یا موضوعی پیدا کنن که جو عوض بشه و همه چیز با خنده و شوخی به فراموشی سپرده بشه .
ما اگه یه موقعی حرفمون بشه و من طبق معمول سکوت کنم اون زود میگه : مگه تو نمی دونی من توی جبهه که بودم موجی شدم . و من خنده ام میگیره .
وقتی من روی یه موضوعی پافشاری می کنم و از حرفم کوتاه نمی ام اون زود میگه : اگه این فاشیسم نیست پس چیست ؟ باز من خنده ام میگیره و جریان فیصله پیدا میکنه .
اخلاق و روحیات همسر یا همخونه یه دوست یا حتی یه نفر که توی یه مسیر همراه ادمه خیلی توی رفتار و تصمیمات ادم تاثیر میگذاره . ما همه باید یاد بگیریم که دلی دریایی داشته باشیم راحتتر ببخشیم زودتر فراموش کنیم و لحظات عمرمون رو تا اونجا که ممکنه با خوشی بگذرونیم .
