شهر ما هیچ اسمان خراشی ندارد . ما دوشنبه به سمت نیویورک میرویم . هتل مان خیابان هفتم در منهتن . درست وسط اسمان خراشها . خیلی هیجان زده هستم . بعد از دیدن آبشار نیاگارا و گلدن گیت (پل معروف سانفرانسیسکو) این بزرگترین دیدنی است که در این چهار سال اقامت در امریکا خواهم داشت .
دایی ام در زمان حکومت پهلوی زندانی سیاسی بود . بعد از انقلاب هم به نوعی دیگر پاپیچش می شدند که مجبور شد از ایران خارج بشه . چند وقت پیش که دیدمش پرسیدم . شما همه کشورهای دنیا را دیدین چه احساسی داشتین ؟ گفتن : پشت زمینه همه زیبایی ها که می دیدم رنگ سیاه بود . همیشه در اوج خوشبختی کسی در ذهنم تلنگر می زد ... وطن !
من هم دچار شده ام انگار !!!
