در دوره من کسانی از سهمیه برای ورود به دانشگاه استفاده می کردند که یا خودشان در جنگ شرکت کرده بودند یا بستگان درجه یک شهدا بودند . ما حق نداشتیم بپرسیم چرا برای سنجش اطلاعات درسی باید سیاست را دخالت داد . بیشتر کسانی که در جنگ شرکت می کردند انسانهای شریف و از قشر متوسط و یا ضعیف بودند . وقتی جنگ تمام شد هرگز خواسته های اساسی بازماندگان تامین نشد اسیب های روحی و اقتصادی انها هرگز جبران نشد انها کم کم فراموش شدند .
تا همین دیروز بعضی می گفتند ایران با این ساختار جدیدش اروپای کوچکی است . و این گروه انهایی را که می گفتند فقر و فساد بیداد می کند و اعتیاد و ایدز غیر قابل کنترل است مسخره و تحقیر می کردند . همه مان اختلاف این دو نظر را ندید گرفتیم .
دانشگاه هر ساله پر از جوان میشود و چهار سال بعد متخصص بیرون می دهد. کمیت شگفت انگیز هیچ کس دوست ندارد از کیفیت ان حرفی بزند .
بازار همیشه شلوغ . جنس های داخلی و خارجی رنگ ووارنگ . هیچکس دوست ندارد از سطح زندگی خریداران حرفی بزند .
هنر تاتر موزیک عشق ماشین های اسپرت فراوان اما هیچکس دوست ندارد ازتعداد خودکشی هایی که برای چک های بی محل و برگشتی رخ داده چیزی بگوید .
پولدارها انقلاب نکردند انهایی که انقلاب کردند به قول خودشان قشر مستضعف جامعه بودند که ضعفشان نه تنها در میزان درامد و وضع زندگی شان بود بلکه در رشد فکری و فرهنگی هم فاصله زیادی داشتند .
جهل دینی و مذهبی ای که همیشه گریبانگیر قشر ضعیف است هرگز جدی گرفته نشد .
اینها کم کاری دولت بوده یا خود ملت که نسبت به هم بی اعتنا هستند . هر چه بود بت سازی تمام شد . ما برای یکبار هم که شده به هم نزدیک شدیم . نه از ان جهت که متحد شده باشیم بلکه چهره واقعی ایران بعد از انقلاب را یکبار به طور واقعی دیدیم و این شوک برای همه مان باهر اندیشه و طرز تفکر لازم بود .
ما باید برای کم کردن فاصله های طبقاتی زحمت بکشیم . و هرگز فراموش نکنیم ایران دارای حکومت جمهوری اسلامی است و تمام انهایی که رای شان را حسابشان نمی کردیم اطلاعاتشان در مورد اسلامی بیشتر از جمهوری است .
