فکر میکنی اون موقعی که به نظر تو داره یه موضوع خیلی مهم اتفاق می افته بقیه ها چکار می کنن . فکر می کنی همه تاریخ تولد و ازدواج و مرگشون رو عقب می اندازن . کارشون رو تعطیل می کنن . غذا نمی خورن . مسافرت نمیکنن مهاجرت نمی کنن به هم زنگ نمی زنن به ویترین مغازه ها نگاه نمی کنن خرید نمی کنن مریض نمی شن دخل و خرجشون رو حساب نمی کنن حمام نمی کنن عطر و ادکلن نمی زنن مهمونی نمی رن عاشق نمیشن شعر نمی گن سینما نمیرن و هزار و یک کار دیگه هم انجام میدن که تو اصلا انتظار نداری !
من هم میدونم که مدیار دستگیر شده . همه وبلاگی ها این جریان رو می دونن . همینطور که همه میدونن رشت و حومه برف سنگین امده همینطور که همه میدونن مسجد ارگ سوخته و خیلی چیزهای دیگه . اما واقعیت اینه که زندگی ادامه داره . همه زندگی می کنن و خواسته یا نخواسته ادامه میدن . دراین دوره ای که ما زندگی می کنیم نمیشه متوقف شد هر روز جدید داستان جدید خودشو داره . بعضی خبرها ظاهرخیلی ناراحت کننده ای داره شاید خیلی ها این حرف منو نپسندن اما به نظر من اونهایی که اونقدر سرشون شلوغ نیست یعنی کار مهم تری از عبادت ندارند و فرصت می کنند که چند ساعتی برن توی یه جایی و دعا و نوحه بخونن به نظر من بودن و نبودنشون واسه مردمی که مثل من به اینده و سازندگی فکر می کنن زیاد مهم نیست . برای من ناامنی مملکت ناراحت کننده است . امروز مسجد فردا بازار روزهای دیگه کوچه و مدرسه ... این جای ناراحتی داره .
وقتی فکر می کنم می بینم مردم دنیا چطوری از بیست و چهار ساعت عمرشون استفاده می کنن چطوری سعی می کنن که مفیدترین کارها رو در کوتاهترین زمان انجام بدن تا در وقت صرفه جویی کنن وقتی می بینم چقدر میشه از هر لحظه عمر استفاده کرد فکر می کنم زندگی ارزش بودن و موندن رو داره .
من برای مدیار نوشتم که مهم اینه که تو هستی ... امیدوارم که همیشه باشه قوی بمونه و به هدفش برسه .
