- خبر دستگیری مجتبی سمیعی و ارش سیگارچی چیزی نیست که فراموش و یا تکراری بشه . دستگیری این دو جوان وبلاگ نویس که گناهی جز احترام به ازادی سخن ندارند محکوم است .
- اولها فکر می کردم که مهاجرت برای ادمها خوبه اما حالا فکر می کنم که برای هر کسی لازمه که حداقل یکبار در زندگی اش یه مهاجرت اساسی داشته باشه من توی زندگی ام دو بار مهاجرت اساسی داشتم . مهاجرت اساسی یعنی به جایی بری که هیچ ادرسی را بلد نباشی . با اداب و رسومشان اشنا نباشی . قانونشان را نشناسی . گاهی حتی حرف معمولی شان را هم نفهمی . کسی را نمی شناسی و کسی تو را نمی شناسد. برای انجام کارهای بسیار ساده هم در بمانی . درست مانند یک کودک سه چهار ساله !!
بعد اون موقع است که ادم می فهمد انگار شانس دوباره متولد شدن را داشته و باید همه چیز را از نو بسازد و فرصت نو شدن و خالص شدن را یکبار دیگر به او داده اند .
گاهی که در مورد مشکلات مهاجرت باهمسرم صحبت میکنم مثال جالبی می اورد . می گوید انگار کسانی در حال طناب بازی هستند و از تو می خواهند بدون اینکه متوقف شوند وارد بازی انها شوی تو باید جرات پریدن داشته باشی باید حس هماهنگی ات را امتحان کنی باید گاهی ضربه های طناب را که به پایت می خورد تحمل کنی .
اگر بتونی هماهنگ با بقیه بپری تو وارد سیستمی شده ای که انتخاب کرده ای و اگر نه ! ضربه های بیشتری به پایت می خورد و گاهی اصلا مجبوری از بازی کنار روی .
در خلوت هجرت ادم خودش را می شناسد خیلی عامیانه بگویم هارت و پورتهایش رو میشود شخصیت واقعی اش بیرون می اید (شخصیتی که شاید خودش هم با ان نااشناست ) تعریف و تمجید دیگران نیست که اعتماد به نفسش بالا برود . مادری نیست که روی شانه اش گریه کرد و سبک شد پدری نیست که راهگشای مشکلاتش شود دوستی نیست که دلتنگی اش را تسلی بخشد محلی نیست که خاطره اش شادت کند اما ...
اما بزرگترین شانس به توداده میشود که خودت را بشناسی از پوسته کاذبی که برایت ساخته اند در بیایی کودن نباشی کودک نمانی ...
زندگی کوتاهست و این بسیار زیباست که بشود در یک بار تولد و مردن دو بار زندگی کرد ...
