ایکاش امروز تمام نمیشد . وبلاگ من که خواننده زیادی ندارد اما از اینکه وبلاگی همراه با وبلاگهای امروز دیگر داشتم افتخار کردم . حس خوب همنواختی ضربان قلب امروزی ها علارغم اختلافات عمیقی که دارند خوشایند بود . حتی برای اولین بار از اخرین متن وبلاگ ابطحی هم خوشم امد . شاید همانقدر که ما مشتاقیم دیگران تغییر کنند ما هم نیاز به تغییر داریم . من از" باید" گفتن پرهیز می کنم تا کسی به من نگوید "باید". و این نیاز به تمرین دارد .
خیلی ها امروز امروز نشدند و من به خودم این اجازه را نمی دهم که ازانها توضیح بخواهم . وبلاگشان را برای نکات مثبت بسیاری که دارد دوست دارم و به عقاید وبلاگ نویسها هم احترام می گذارم ." امروز" نشدن انها هم به معنای ماندن انها در دیروز نیست . در هیچ کاری ضمانتی نیست شاید ما هم که امروزی شدیم باید در حرکتهای بعدی کمی محتاط تر باشیم . به حرفهای دیگران بیشتر گوش دهیم وقتی گوش می کنیم تنها فکرمان این نباشد که نکات منفی را بشنویم تا جوابی برایش داشته باشیم . هیچ کس را برای اعتقادی که دارد زیر ذره بین نگذاریم . محبت و احترام را با کلمات که تنها راه ارتباط از پشت خونه های شیشه ای مان است بکارگیریم .
زندگی ما همین امروز است . همین امروز که با تمام تفاوتها به عقاید مشترک اندیشیدیم . ایکاش امروز روز ازادی مردم ایران بود . و شاید هم این قدمی بود به سوی ان ... امروز را گرامی می دارم ...
Email
1ghatreh[at]Gmail[dot]com-
